اعراض از آزمون و خطا یا خطای در آزمون؟!

گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، علی جعفری؛ در حالی که در طول سال های گذشته انتقادات فراوانی به دولت های نهم و دهم می شده، اکنون با سپری شدن کمتر از دو هفته از عمر دولت جدید که در طول 8 سال گذشته از منتقدین جدی وضعیت کشور بودند، جلسه رای اعتماد به وزیران مجال خوبی برای آغاز مقایسه نقاط قوت و ضعف دولت قبلی و فعلی شده است.

پروپاگاندی شدید رسانه های زنجیره ای با سیاه نمایی از میراثی که احمدی نژاد برای روحانی به جا گذاشته و شانتاژ این مطلب که به راحتی نمی توان مخروبه ای را آباد کرد و همین طور ناسزاگویی هایی که ادامه دارد نشان می دهد که تخریب سوژه ای به نام احمدی نژاد مربوط به دوران 8 ساله ریاست جمهوری نبوده و نیست و این را می توان به تقابل گرایی جریان اصلاحات و کارگزار با خط و مشی اصولگرایی (البته نه به معنای حزبی آن) نامید.

 این روند در حالی طی می شود که آنها با منجی نمایی از کاندیدای خود و القای اینکه کلید باز شدن قفل مشکلات در دست آنهاست و این توانایی وجود دارد، توانستند آرای مردم را جلب کنند ولی حالا به بهانه های مختلف می خواهند احتمال عدم کسب موفقیت در آینده را به حساب چیز دیگری بگذارند؛ میراث احمدی نژاد.

شکی نیست که انتقاداتی حتی جدی هم به دولت احمدی نژاد وارد است؛ ولی در اینجا با گذری بر مواضع اتخاذ شده دولت جدید و رویکرد وزرای مورد نظر آنها، به میراث احمدی نژاد از نگاهی دیگر پرداخته می شود تا چالش هایی که در جلسات رای اعتماد به چشم خورد طبیعی به نظر آید هر چند در مورد وقوع بد اخلاقی های متنوع در این جلسات هم حرف های گفتنی بسیار است.

دکتر روحانی به عنوان یک سیاستمدار ریشه دار در نظام جمهوری اسلامی، پس از پیروزی در انتخابات مواضع بسیار خوبی اتخاذ کرد که موجب خشنودی متدینین و ناراحتی اپوزیسیون داخلی و خارجی شد. حال چنین شخصیتی برای خدمت به نظام و انقلاب نیازمند همراهی وزیرانی است که در فکر و عمل نیز همراه او باشند؛ وگرنه آینده خوبی را نمی توان متصور بود.

 وی وزیرانی را انتخاب کرده است که به نظر می رسد برخی از آنها تحمیلی جریاناتی باشند که شاید در انتخاب او تاثیر داشته اند اما خود ایشان اصرار دارد که وزرا تحمیلی نیستند و خودش انتخاب کرده است و در توجیه چنین انتخابی می گوید: زمان آزمون و خطا نیست. بله این درست است که زمان آزمون و خطا نیست ولی زمان خطای در آزمون هم نیست.

یکی از یادگاری های دولت گذشته، شکستن حلقه بسته مدیریتی و ایجاد فضای تنفسی جدید برای نظام بود. وزیران و مدیرانی تحصیلکرده و دارای مدارج بالای علمی، معتقد به نظام و آرمان های انقلاب و البته جوان که برای مدیریت کشور همه شهرها و روستاها را زیر پا گذاشتند و در طول شبانه روز هم ساعت های زیادی را به رتق و فتق امور می پرداختند. این ها را مردم دیدند و این کار دولت تدبیر و امید را سخت تر می کند و بهتر بود حسن روحانی وزیرانی انتخاب می کرد که توانایی طی کردن ادامه این مسیر را هم به لحاظ جسمی و هم به لحاظ فکری به شکلی بهتر داشته باشند؛ ولی برخی وزرای معرفی شده به مجلس دارای چنین استعدادهایی نیستند.

احمدی نژاد وزیرانی داشت که اگر خودش اشتباه بزرگ و خطای مبرهنی انجام می داد که با انقلابی گری و ولایتمداری فاصله داشت، وزیرانش محکم در مقابل او می ایستادند و حتی کنار گذاشته می شدند ولی از اصول دست بر نمی داشتند. حال ما در مجلس وزیرانی را برای کسب رای اعتماد می بینیم که برای مقابله با اصول و آرمان ها و ولایت فقیه، سال 88 به پا خاسته و از تئوریسین های تقلب بودند و در تجمعات و تحصنات فتنه شرکت می کردند.

ساده زیستی و عدم انجام فعالیت های اقتصادی، اعلام دارایی ها، مبارزه با فساد در وزارت خانه های حساس مانند نفت، استکبار ستیزی، وزارت اطلاعات قوی، جرات اقدام کارهای بزرگ و نوفیقات علمی چشمگیر از دیگر یادگاری ها و ارثیه هایی بود که احمدی نژاد برجا گذاشت. این میراث احمدی نژاد، گرفتاری هایی شده که دولت روحانی با آن مواجه است. میراثی که در منظر مردم است و اگر به خوبی صیانت نشود مسلما مورد بازخواست قرار خواهد گرفت.

 آیا وزرای جدید دارای چنین خصوصیاتی هستند؟ آیا اموال و دارایی های خود را اعلام می کنند؟ آیا دارای سابقه های خوب در وزارت خانه هایی مانند نفت هستند و هیچ بده بستان های اقتصادی در اطرافیان آنها و آقازاده ها در آن زمان شکل نگرفت؟ آیا رویکرد امنیتی آنها قتل های سیاسی و آشوب های خیابانی در پی نداشت؟ آیا جرات اقدامات جسورانه ای همچون سهمیه بندی بنزین و هدفمندی یارانه ها وجود دارد و یا همچون گذشته ای که وزیر بودند حتی با ساخت پالایشگاه مخالفت خواهد شد؟ روحیه استکبار ستیزی غلبه دارد یا روحیه تواضع و فروتنی در برابر زیاده خواهی های مستکبران؟ وزارت علوم به دنبال بهره برداری های سیاسی در دانشگاه خواهد بود یا پیشرفت های علمی را ادامه خواهد داد؟

لازم است رئیس جمهور کشورمان توجه داشته باشد که دست به آزمون و خطا نزدن دلیل نمی شود که خطاکارانی که شاید و فقط شاید با تجربه تر باشند را به عرصه مدیریت کشور بازگرداند. این روزها برخی از وزرای پیشنهادی نظام جمهوری اسلامی بین دشمنان قسم خورده طرفدار دارند! رویکرد ما عوض شده است یا دشمنان ما سر عقل آمده اند و دست از دشمنی برداشته اند؟

توصیه ای که می توان به دولت جدید داشت این است که اعتدال را در عمل نشان دهند و اگر به معنای واقعی کلمه، اعتدال را پی نگیرند، اعتماد مردم از بین خواهد رفت. آنها مطمئن باشند با تواضع در برابر غرب و استفاده از عناصر تندروی داخلی به نتیجه ای نخواهند رسید و چالش ها آغاز خواهد شد؛ چرا که از یکسو غرب نمی خواهد مشکلاتش را با یک نظام اسلامی حل کند و در کنار یک کشور قدرتمند و مستقل اسلامی به حیات خود ادامه دهد و از دیگر سو سیاستمداران دل به غرب سپرده و سالمند توانایی حل مشکلات مردم را نخواهند داشت.

در اینجا لازم است بیان شود که وزرای خوبی نیز به مجلس معرفی شده اند؛ ولی همان تعداد هم که از حاشیه های سنگینی برخوردارند از وزن این دولت خواهند کاست و بهتر است مجلس دولت را در رسیدن به دولتی خوب و معتدل با حذف برخی از وزرا یاری کند.